Swartvast adviseert bij innovatieve inwinnings- en verwerkingsprocessen van geo-informatie, analyse van data en informatie en de vertaling daarvan naar welgeformuleerde publicaties
De drie kandidaten
Daimler Double Six: de drie Zwitserse kandidaten
De solent blue Daimler van het architectenechtpaar
De eerste is de Daimler Double Six uit februari 1993 van het architectenechtpaar, die zij in mei 2003 met 44.000 km op de teller kochten. Ze verkopen hem nu omdat ze zich als architect in Istanbul vestigen. Deze Daimler heeft nog slechts 70.000 km gereden! De Daimler staat bij zijn ouders in Allaman, aan de noordkant van het meer van Genève.
De Daimler is blauw metallic, in een kleur die lijkt op die van de Rover en dus niet zo donker en saai als de eerste Zwitser die mij, ondanks die kleur, zo enthousiast maakte. Het moet de kleur solent blue zijn, dezelfde als van de auto die ik bij een Zwolse garagist zeer uitgebreid bekeken heb (maar waar te veel aan mankeerde). Het interieur is zoals het een Daimler betaamt overal van leer; de kleur is waarschijnlijk Magnolia. Deze bijna witte kleur wordt vaak als meerwaarde gezien en ik vermoed dat dat komt doordat het aangeeft dat het leer van de beroemde Engelse leerfabrikant Conolly vandaan komt (dat heb ik ook weer achterhaald). Volgens de eigenaar is het hout "acajou" oftewel mahonie, maar ik denk dat het wortelnotenhout is. Het is iets minder donker dan bij de Daimlers met een zwarte bovenkant van het dashboard en portieren.
Ik ben met name enthousiast over deze auto omdat hij weinig kilometer heeft gelopen en omdat ik een intensief contact met de eigenaar heb. Hij heeft een waslijst van vragen van mij beantwoord en kon zich ook voorstellen dat ik dat allemaal wilde weten, omdat ik tenslotte niet even kan gaan kijken. 27 februari meldde hij zelfs dat hij graag wil "dat de wagen in goede (jouw) handen komt".
Er zijn drie voorbehouden bij deze wagen. De eerste is dat de laatste beurt heeft laten zien dat de achtervering aan vervanging toe is. Daimlers zijn uitgerust met automatische niveauregeling en bij vele exemplaren is deze aan vervanging toe. Dit is een kostbare operatie. Het tweede voorbehoud is dat ik het interieur (voor mij heel belangrijk) van de andere twee warmer van kleur vind, met name van de bronzen. De wagen is bovendien veel duurder dan de andere twee (maar nog steeds heel betaalbaar, zo goedkoop zelfs dat ik soms denk: waarom niet alle drie?!).
Hieronder kun je de foto's bekijken die de eigenaar mij gemaild heeft. Klik erop voor een vergroting en op de pijlen of een foto voor de volgende. (Dit stuk pagina en de achterliggende pagina's heb ik automatisch gegenereerd met de html-catalogus-optie van GraphicConverter en daarna heb ik uren aan de html/css zitten sleutelen.)
|
|
|
|
|
|
|
|
Inmiddels kan ik deze pagina actualiseren met de mededeling dat ik donderdagavond 13 maart per nachttrein een enkele reis naar Zwitserland heb gemaakt, gewapend met allerlei importdocumenten, kaarten, gegevens over de douanekantoren en zelfs wat gereedschap. Plus een tandenborstel. Ik had voldoende vertrouwen in de informatie die ik van met name bovengenoemde limousine had verkregen om er de (enkele) reis naar Zwitserland voor te durven boeken. Met de architect had ik ook werkelijk een afspraak, of beter gezegd: mijn reis heb ik afgestemd op zijn bezoek aan zijn ouders, waar hij voor het eerst in het half jaar dat hij in Istanbul verbleef weer kwam.
Na het bezichtigen van de hieronder genoemde bronzen Daimler in Genève, die al snel afviel, heb ik een treinkaartje gekocht en ben naar Morges gereisd, een kleine 40 km naar het oosten. Daar werd ik door de architect van het station gehaald en heb ik de Daimler, die sinds hij met zijn vrouw in Instanbul woont en werkt bij zijn ouders in Allaman stond, aan een nauwgezet onderzoek onderworpen. Er waren wel wat kleine schrammen en krassen zichtbaar, maar over het geheel genomen is deze wagen in perfecte staat. Zeker het prachtige en schone interieur en de schone motorruimte maakten indruk.
We kwamen tot overeenstemming en hebben een koopovereenkomst getekend (ook nodig voor de import) en het Eur.1-formulier ingevuld, voor zover ik dat thuis nog niet kon. Ik kreeg alle mogelijke documenten mee, niet alleen een kleine tien Daimler-handleidingen, maar ook het onderhoudslogboek, de uitlaatgastesten en het sinds september vervallen Zwitserse kentekenbewijs. Mijn tijdelijke Duitse kentekenplaten, waarmee de auto op de weg mag en verzekerd is, werden gemonteerd. Vervolgens ben ik vertrokken en heb verderop met een fraai uitzicht op het Meer van Genève (zie foto boven) de Daimler ingericht op de thuisreis en ben de douane-formaliteiten gaan vervullen. Dat viel nog niet mee omdat de door mij geselecteerde kantoren niet 's nachts of op zaterdag open waren voor commercieel verkeer, ondanks wat hun webpagina's vermeldden. Ook het vinden van een hotel lukte niet, vanwege de Autosalon die die dagen in Genève plaatsvond. Een avontuur was het dus beslist. Uiteindelijk lukte het vervullen van de douaneformaliteiten met het door mij verlangde stempel op de Eur.1-verklaring zaterdagochtend, na een half doorwaakte nacht. Uiteindelijk kwam ik zondag 15 maart 2008, na een goede nacht in een knus zeventigerjaren familiehotel en een bezoek aan de Palmzondagmis in de Dom van Keulen, na 1300 kilometer rijden in Nieuw-Vennep aan.
De vorige eigenaar meldde dat bij de laatste beurt de garagist had gemeld dat de achterwielophanging aan het einde van zijn levensduur was. Dat dit nog zachtjes uitgedrukt was, is me tijdens de thuisreis beslist duidelijk geworden. Met de huidige hydraulische niveauregeling zal de Daimler niet door de keuring komen. Het is een prachtig systeem, maar de korte levensduur is dermate berucht dat ook Jaguar zelf bij elke klacht het systeem vervangt door conventionele schokdempers, waarbij overigens ook de veren moeten worden vervangen. Op de aanpak hiervan, de verkrijgbaarheid van onderdelen en werkplaatshandboeken en op het gereed krijgen voor de RDW-keuring heb ik me de dagen na aankomst gericht. Op dit moment staat de auto in een loods. Het importeren (inklaren) in Nederland is gelukt met de formulieren die de Zwitserse douane voor me corrigeerde en afstempelde, de BTW is voldaan, maar de registratie en kentekening in Nederland moet nog plaatsvinden. Daarbij moet ik ook de rest-BPM nog betalen. De Daimler mag dus jammer genoeg nog niet de weg op.
De bronzen Daimler
De tweede is de Daimler Double Six uit 1994 die door een garagebedrijf in het noordwesten van Genève wordt aangeboden. Het is een bronzen wagen met 85.000 km op de teller en hij is (nog) een stuk goedkoper dan de bovengenoemde kandidaat.
Na enig heen en weer mailen in afwisselend Frans en Engels, kreeg ik ook van deze Daimler foto's, die ze speciaal voor mij maakten. De kleur brons zie je niet veel; ik kan niet vinden dat deze inderdaad in 1993 en 1994 geleverd werd. Het chroom valt iets minder op, maar toch is het een mooie kleur. Had de architecten-Daimler de standaard DD6-velgen met de fijne spaakjes en naafkappen, deze heeft, zoals veel Zwitserse auto's, vlakke velgen met een aantal parallelle bundels spaken. Dit zijn 16-inch-wielen, in tegenstelling tot de normale 15-inch (waarvoor overigens nog maar van één fabrikant banden te krijgen zijn, Pirelli P4000).
De interieurkleur is fraai, mogelijk Barley. Naast deze gelige kleur heb je dus nog de witte Magnolia en een lichtbruine kleur. De donkerder kleuren vind ik hoe dan ook niet aantrekkelijk. Deze auto heeft onder meer een airbag voor de bijrijder, waardoor er geen dashboardkastje is. De bijrijdersstoel heeft geen geheugen, wat in 1993 nog standaard leek te zijn. Bijzonder is de bekerhouder in de middenarmsteun. Verder valt op dat er een niet-originele CD-speler is gemonteerd, wat je ook aan de wisselaar in de kofferruimte kunt zien.
Ik heb wat vragen gesteld. De auto schijnt roestvrij te zijn, al zie ik bij de dorpel van de kofferbak mogelijk roest. Maar dat kunnen ook blaadjes en vuil zijn, die je in wel meer kieren ziet, op deze voor nauwgezette inspectie eigenlijk te kleine foto's. De foto van de achterruit vond ik merkwaardig en leek mij genomen om te laten zien dat deze gebarsten is. Nader onderzoek (ook van André) toonde aan dat dit onjuist is. Het ging de verkoper waarschijnlijk om de zonneschermen.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ik heb deze wagen op vrijdag 14 maart 2008 ter plekke bekeken, hoewel de garagemannen op de naburige Autosalon van Genève rondliepen en de vrouw tussen de middag de zaak sloot, waardoor ik geen gelegenheid had de wagen van binnen te bestuderen of te rijden. Niettemin zag ik direct al dat de wagen niet gaaf was. Er zaten verschillende krassen en deukjes op. Bovendien was de kilometerstand 115.900, niet 85.000. Maar toch had ik haast de neiging deze óók maar mee te nemen, hij was hoogstens iets minder prachtig. Maar ja … op naar die van de architecten!
De turquoise Daimler met zwart dashboard
De derde is de Daimler Double Six uit 1994 met de mooie maar ietwat modieuze Jaguarkleur amethyst (RS 2011: nee, dit is kingfisher blue; amethyst is felblauw). Helaas krijg ik op geen enkele manier contact met de verkoper, een garagebedrijf ten zuiden van Genève. Ik heb eens gebeld, maar kan mij in het Frans nauwelijks verstaanbaar maken. Men dicteerde een mailadres, maar noch daarop, noch op twee mails (Engels en later heus Frans) via de advertentiewebpagina kwam enige reactie. Dat maakt de wagen direct minder aantrekkelijk.
De Daimler is het goedkoopst van de drie en heeft de door mij zeer gewaardeerde interieurcombinatie magnolia of burley en zwart dashboard en portierrand. Die combinatie van lichtgekleurd leer met een zwart dashboard had de Daimler die ik hier in Limburg zag ook en dat vond ik de mooiste combinatie. Het hout ziet er eveneens mooi donker uit. Het stuur zou origineel kunnen zijn; de pookknop past erbij. Daardoor doet zich de vreemde situatie voor dat deze Daimler geen bestuurders-, maar wel een bijrijdersairbag heeft.
Ik vind de kleur amethyst mooi. Mogelijk zie ik een deukje op het linkervoorspatbord. De Daimler heeft dezelfde 16"-velgen als de bronzen hierboven; ik heb de indruk dat deze voor 1994 standaard waren maar je ziet ze in Nederland weinig. De ronde koplampen zijn standaard op de goedkoopste Jaguar XJ40; de Jaguar Sovereign en de Daimler hadden de rechthoekige. Deze koper heeft ze vermoedelijk als optie besteld omdat hij, als veel anderen, vond dat de ronde koplampen meer het Jaguar-idioom vertegenwoordigen. Ik vind het niet bij het ontwerp horen en daarnaast weet je dat ze bij het goedkoopste type horen, maar misstaan doen ze niet, zeker niet met de chroomringen er omheen (je ziet ze ook wel zonder). Ze zijn overigens met enige moeite wel te vervangen door rechthoekige; er zijn er veel die het andersom doen dus er moet nog wel ergens een stel overschieten …
Ik heb van de verkoper geen foto's mogen ontvangen, dus we moeten het doen met de matige en bovendien sterk gecomprimeerde foto's van de advertentiewebpagina.
|
|
|
|
Ik heb deze wagen op vrijdag 14 maart 2008 niet meer bekeken, omdat ik daarvoor te weinig tijd had. Alles wees erop dat de solent blue Daimler van het architectenechtpaar het aantrekkelijkst zou zijn en omdat ik al meer dan 10 kilometer gelopen had en mogelijk ook de douane nog wilde bezoeken, besloot ik deze Daimler verder te laten voor wat hij was. Op naar die van de architecten!
Met vriendelijke groeten,
Rens Swart